Grijze jas

Vandaag op de fiets rook ik iets heel lekkers. Ik keek om me heen, maar zag niet waar het vandaan kwam. Er was geen bloemenstalletje, geen zeepwinkel en geen jonge meid met pas gewassen haren. Tien meter verder viel mijn oog op de grijze jas voor mij op de fiets. Ik zwierde heen en weer om in de baan van zijn fiets te komen. Ging hij iets naar rechts, ging ik iets naar rechts, zwenkte hij naar links, zwenkte ik naar links. En jahoor, het was de grijze jas die zo lekker rook. Een heerlijke mannen eau de cologne die je in zijn greep houdt en waarvan je zou hopen dat hij je rechtstreeks naar huis zou brengen. Vorig jaar kon ik het op een dag niet laten. Ik ging naast haar fietsen en vroeg haar welk luchtje zij op had. Ze keek me heel raar aan, alsof het een gekke vraag was. Welke vraag verwacht je dan in de binnenstad van Amsterdam? Ze bleek geen parfum op te hebben. De eau de cologne bedwelmde mijn gedachten en gedachteloos reed ik verder. Op een gegeven moment schrok ik 'wakker' en keek om me heen. Ik zag dat ik in de Jordaan was beland, daar moest ik helemaal niet zijn. Rechts van mij zette een grijze jas zijn fiets op slot. Ik maakte rechtsomkeert en fietste terug. Bij het stoplicht kwam een vrouw naar mij toe, ik verwachtte de vraag al. Blue Angel van Thierry Mugler, zei ik. En fietste snel naar huis. Een zwarte krullenbol fietste achter mij aan, maar dat had ik niet door. Hij ook niet trouwens.