Snotneus

Ik had net mijn sleutels en telefoon uit het kluisje gehaald, en stond op het punt om de deur bij mijn fysio uit te lopen. Mijn heup had weer geklikt en mijn lies was weer rood, kortom het was een nuttig halfuurtje geweest. Net toen ik de deurklink vast wilde pakken, voelde ik wat snot aan de binnenkant van mijn neus naar beneden glijden. Ik snoof eens, maar voelde dat het niet veel hielp. Nog even en er zou zich een druppel onder mijn neus vormen. Je kent het wel. Ik zuchtte en draaide me weer om. Ik liep de wc in en pakte een wcpapiertje. Het was zo'n moment dat je even snel je neus wilt snuiten, geen zin om het licht aan te doen of de deur op slot. Meestal is dat geen probleem en kun je vrolijk en opgelucht weer naar buiten lopen. Maar ik had al gezien dat het druk was in de trainingsruimte. Ik bracht het papiertje met beide handen naar mijn neus toen de lichtstreep die door de kier naar binnen was gevallen opeens verdween. Ik hoorde een klik en voelde iets tegen mijn arm aankomen. Heel even was het pikkedonker en stonden twee wildvreemde mensen met ingehouden adem naast elkaar in de kleine wc. Beiden met opengesperde ogen. Ik durfde mij niet te bewegen, bang om de ander te laten schrikken. Het was zo stil dat ik zelfs even vreesde dat de persoon gewoon zou doen waarvoor diegene hier kwam. Maar dat leek me onhandig in het donker en blijkbaar bleef het licht uit. Toen hoorde ik een nieuwe snelle klik, viel de streep licht weer naar binnen en zag ik een paardenstaart en dikke kont met kleine verschrikte pasjes de ruimte weer verlaten. Het plassen kon blijkbaar even wachten. Of ze had het van schrik al in haar broek gedaan. Ik snoot snel mijn neus en liep naar buiten. Hopelijk had ik het vreemdste moment van de dag alweer achter de rug.